Stevan Sinđelić Slovenija
Pripremio: Nikola Đorđević
ZLOČINI NAD SRBIMA 1992. i KASNIJE
Cilj terora koji se sada sprovodi nad Srbima isti je kao i u vreme prethodnih ratova. To je da se oni – konačno – proteraju iz ovih krajeva. Tom cilju podvrgnuti su način i taktika oružanih pohoda na srpski narod i njegova naselja, a sve se svodi na totalno uništavanje svega na šta se naidje. Zato posle svakog pohoda na srpska sela od njih ostaje samo pustoš: spaljene zgrade, opljačkana i uništena imovina, razoreni spomenici, groblja i crkve. Bojovnici Alije Izetbegovića nastoje da totalnim razaranjem svega što zateknui na šta naidju u tim naseljima onemoguće svaki život, a time i povratak izgnanih meštana. Da bi to ostvarili muslimani su angažovali svoje ukupne ljudske i materijalne potencijale kojima su raspolagali. I sam odziv muslimanskog stanovništva, dobrovoljan ili prinudan, iznenadjuje svojom masovnošću i poslušnošću. Tome su, bez sumnje, najviše doprinele prethodne pripreme koje su na razne načine sprovele brojne muslimanske, legalne i ilegalne, religiozne i političke organizacije, prikrivena ili otvorena potpora koju imaju sa strane, pre svega, od već otcepljenih bivših jugoslovenskih republika, Slovenije i Hrvatske. Pri svemu tome ne sme se zanemariti ni interes nekih evropskih, kao ni islamskih zemalja, koji su time samo još više potencirali pretenzije muslimana i njihovo uverenje da imaju dovoljno jaku podršku da krenu i savladaju svoje dojučerašnje komšije.
Svi do sada izvedeni napadi bili su po pravilu prethodno pripremljeni, sprovodjeni gotovo po planu i uz veliki broj dobro naoružanih napadača. Otuda su se, znači ne slučajno, na udaru prvo našli uglavnom bespomoćni manji srpski zaseoci u mešovitim selima, potom sasvim usamljena srpska sela u muslimanskom okruženju i tek na kraju kompaktna srpska područja. Pa čak ni dani u koje će biti izveden napad kao da nisu prepuštani slučaju. Teško je poverovati da su bez ikakvog razloga birani pravoslavni praznici i porodične slave ( Đurdjevdan, Vidovdan, Petrovdan, Božić…) ili dani intenzivnih poljoprivrednih aktivnosti, dok su meštani opušteni ili okupirani tekućim brigama i poslovima. To potvrdjuju i sva potonja zbivanja.
Etničko čišćenje srpskih teritorija u opštinama Bratunac, Milići, Srebrenica i Skelani muslimani su započeli napadom na male zaseoke Gniona u srebreničkoj opštini i Blječeva ( 6. maja, na Đurđevdan) u bratunačkoj i Metaljka ( 2. juna 1992) u opštini Milići. Potom su usledili napadi na ostala srpska sela ( Rupovo Brdo, Loznica, Ratkovići, Brežani, Zagoni, Krnjići, Magasići, Ježestica, Podravanje, itd.). tom pohodu na srpska naselja muslimani su opuštosili sve što su zatekli i iz dana u dan širili su svoju teritoriju. Srbi su se stalno povlačili i nakon samo šest meseci ove etničke invazije u svom posedu su zadržali svega desetak sela. Za to vreme muslimani su zaposeli preko trideset etnički čisto srpskih sela i sve zaseoke u mešovitim selima i mesnim zajednicama ( oko sedamdeset). Medjutim, time još nije dostignut vrhunac etničkog čišćenja ovih teritorija.
U januaru 1993. godine ( na Božic i narednih desetak dana) i poslednjavelika srpska područja, kao što su Kravica i Skelani sa okolnim selima, postali su žrtve besomučnih napada, spaljivanja i uništavanja. Time je muslimanska agresija dostigla svoje maksimalne domete na ovim podrinjskim prostorima. U svom posedu su držali gotovo sve izuzev malog pojasa pored Drine i sedišta srpskih opština Milići, Skelani i Bratunac. Na taj etnički egzodus niko u svetu nije reagovao, niko nije ni pokušao da pomogne i spase srpski narod od očiglednog progona i istrebljenja. Naprotiv, muslimani su dobijali podršku sa svih strana. Nečiji suludi plan da se Srbi proteraju sa ovog dela Istočne Bosne izgledalo je da senalazi pred konačnim ostvarenjem.
U kontekstu ukupnih zbivanja, nužno je nešto reci i o Srebrenici. Tim više, jer je ubrzo taj gradić postao medijska vedeta bezmalo svih značajnih svetskih listova i radio i televizijskih stanica. Srbi su se iselili iz Srebrenice 9. maja 1992. godine, masovno i skoro panično. Sa sobom su poneli samo ono što su na brzinu mogli da pokupe… U gradu je ostalo svega oko tridesetak lica koja nisu muslimani ( Hrvata, Srba, Makedonaca, ljudi iz mešovitih brakova). Od tada je Srebrenica čisto muslimansko mesto. Najveći broj meštana razbežao se po okolnim, najbližim srpskim selima, ali i u Bratunac, Skelane i preko Drine u Srbiju. Neposredan povod za to bilo je ubistvo Gorana Zekića, narodnog poslanika u tadašnjoj republičkoj Skupštini Bosne i Hercegovine, sudije i predsednika Srpske demokratske stranke u opštini. Njega su lokalni muslimani na prilazu Srebrenici, kod sela Zalazje, sačekali u zasedi i ubili 8. maja uveče. Tim podmuklim i za mnoge neočekivanim ubistvom, Srbima je stavljeno na znanje čemu mogu da se nadaju i šta ih čeka.Tada se konačno videlo da su i sva prethodna ubistva, najčešće takodje iz zasede u kojima je stradalo oko dvadeset lica, bila ne puka slučajnost, u šta se verovalo i što su vlasti dokazivale, već deo unapred pripremljenog plana. Znači da ni Gniona, za čiju se tragediju čulo, ali se nisu znale pojedinosti, kao ni zaseda 7. maja u blizini muslimankog sela Osmače, u kojoj je ubijeno sedam putnika srpske nacionalnosti, nisu posledice nekog neodgovornog ispada muslimanskih seljaka iz tih sela, već početak oružanog obračuna i likvidacije što većeg broja Srba.
Kolektivni počinioci ovih zločina su muslimanske vojne ili paravojne jedinice, svejedno kako ih zvali, ali u svakom slučaju to su formacije koje sačinjavaju pretežno meštani okolnih muslimanskih sela, a u daleko manjem broju lica sa strane i plaćenici iz zemlje ili inostranstva. Pred njima su pali svi pokušaji odbrane koju su nastojali da organizuju Srbi formirajući vlastite, obično malobrojne i slabo naoružane, seoske straže.
STRADANJA SELA, ZASEDE I ZATVORI U SREBRENICI
Gotovo da nije moguće opisati sve napade, pljačke, paljevine i razaranja kojima su bila izložena srpska sela. Reč je, kao što se moglo videti, o preko sto naselja sa srpskim stanovništvom. Smatramo da dovoljno ubedljiv dokaz o njihovoj svojevrsnoj epopeji može da bude prikaz stradanja narednih nešto više od dvadeset sela i zaselaka sa područja opština čiju sudbinu u toku ovog rata pokušavamo da prikažemo. Ono što se dogodilo njima u izvesnom smislu je karakteristično i za sudbinu ostalih naselja. Ukoliko, ipak, postoji neka razlika, ona je uglavnom u imenima žrtava i napadača, počinilaca nedela, ali ne i u konačnom rezultatu njihovih pohoda. Taj rezultat su uvek pobijeni ljudi, opljačkana imovina, spaljena i razorena sela. Ništa manje tragične posledice imale su i gotovo bezbrojne zasede skrivane po busijama duž magistralnih i lokalnih puteva, u kojima je stradalo na stotine lica srpske nacionalnosti, ali i srebrenički zatvori iz kojih mnogi uhapšeni ili zarobljeni Srbi nisu izneli živu glavu.
Sudbina meštana prvih srpskih naselja koja su muslimani napali – Gnione, Blječeve i Metaljke ( zaklani, spaljeni, svirepo ubijeni ljudi, opljačkana, razorena i spaljena naselja) nagovestila je sve ono što će se uskoro i ostalima dogoditi.
Uostalom, o tome treba da posvedoče činjenice koje smo za ovih, više od godinu dana uspeli da prikupimo.
Blječeva (opština Bratunac), selo sa ubedljivom muslimanskom većinom u ukupnom stanovništvu ( muslimana 532, Srba 71 ). Napad na ovo mesto je i početak brojnih nasrtaja muslimanskih šovinista na kompaktna srpska naselja u bratunačkoj opštini. Napad je izvrsen na Đurđevdan 6. maja 1992. godine. Stradali su Kosana ( Novaka) Zekić, rodjena 1928. godine, koju su napadaci zaklali u njenoj kuci; Milan (Milka) Zekic, umro od posledica ranjavanja i Gojko (Lazara) Jovanović, starac, rodjen 1917. godine, koji je takodje podlegao povredama zadobijenim prilikom napada. Taj deo Blječeve je napušten od srpskog stanovništva koje i danas živi u izbeglištvu. Imovina je opljačkana i razneta po okolnim muslimanskim selima, a kuće popaljene. Neposredni, kolektivni izvršioci napada su muslimani iz okolnih muslimanskih sela i same Blječeve, medju kojima su prepoznati: njihov predvodnik Ibrahimović Hasib, ali i Dželic Fuzo, Ćosić Meho, Jašarević Ismet, Memišević Šaćir i Muratović Ibran i dr.
Gniona (opština Srebrenica), zaselak pretežno srpskog sela Gostilj ( 113 Srba, 35 muslimana). Napad izveden takodje 6. maja 1992. godine. To je prvo spaljeno i do temelja razoreno srpsko selo u srebreničkoj opštini. Napad su izvršili muslimani iz susednog sela Potočari pod komandom Orić Nasera, vodje muslimanskih fundamentalista iz Srebrenice. Žrtve napada su Simić ( Milivoja) Lazar, rodjen 1936. iz Studenca, koji je bio gost na slavi kod prijatelja (Đurđevdan) i Milošević ( Rajka) Radojko, rodjen 1928. iz Gnione, bolešljiv i poluslep čovek koji je tog dana slavio Đurđevdan. Milošević Radojko je živ zapaljen i izgoreo u svojoj kući, a to su iz susednih šuma posmatrali njegova supruga i izbegli meštani.
O tragediji ovog sela svedoce Slijepčević Marko i Vukadinovic Miladin. Kao neposredni izvršioci prepoznate su uglavnom komšije Korović Rifat, Mujkanovic Ibro, Osmanović Ibro, Mujkanović Behadin i dr.
Oparci (opština Srebrenica), srpski zaselak sela Brezovice u kome muslimani čine većinsko stanovništvo ( Srba 64, muslimana 462). Zaselak Oparci napadnut je 1. juna 1992. godine i tom prilikom ubijenoje šest meštana srpske nacionalnosti: Ilic ( Dragutina) Dragić, rodjen 1939. godine, braća Ratko (1942) i Uglješa (1939) Ilić od oca Momčila; Petrović ( Cvijetina) Živojin (1917), Petrovic ( Drage) Milorad ( 1923 ) i Petrović ( Drage) Dikosava (1932) koja je zaklana. Popaljene su sve srpske kuće, a bilo ih je 22. Prepad na zaselak i zločine izvršili su: Salihović Huso, Alić Abdulah, Begići Bekir i Sevdalija, Halilović Hajrudin, Husić Velkaz i dr. Svedok napada Petrović Miloje.
Metaljka ( opština Milići – Vlasenica) Srpsko naselje od 15 domaćinstava koje su muslimanske oružane formacije iz Cerske napale 2. juna 1992. godine. U tom napadu nije bilo ljudskih žrtava, pošto su se meštani iz predostrožnosti blagovremeno izvukli i sklonili u okolna srpska sela. Medjutim, za vreme napada selo je potpuno uništeno, pokretna imovima opljačkana, a gradjevinski objekti spaljeni. Oskrnavljeni su i spomenici na srpskom pravoslavnom groblju. Napad na Metaljku izvršen je pod komandom Hodžic ( Avde) Ferida (1959), Drum, Vlasenica, u to vreme komandanta oružanih snaga Cerske; Aljukić ( Bece) Besira (1960), Nedjiljista, Vlasenica, komandira Druge čete; a kao neposredni izvršioci prepoznati su Dedić ( Ramiza) Ejub (1957), Skugrići, Vlasenica; Dedić ( Hamdije) Nedžad (1961), Skugrići, Vlasenica; Dedić ( Nezira) Nijaz (1972), Skugrići, Vlasenica; Dedić ( Hamdije) Kemal (1969), Skugrići, Vlasenica; Dervišević ( Hamida) Hamdija (1952), Skugrići, Vlasenica; Dervišević ( Šabana) Samir (1972), Skugrići, Vlasenica; Huseinović ( Hasima) Husein (1963), Skugrići, Vlasenica; Hajdarević ( Mehmedalije) Mirsad (1974), Nedjiljista, Vlasenica; Selinović ( Džemaila) Zaim (1968), Skugrići, Vlasenica; Selinović ( Džemaila) Edo (1971), Skugrići, Vlasenica; Sulejmanović ( Alije) Džemail (1961), Rovasi, Vlasenica; Sulejmanovic (Sabana) Alija (1960), Rovaši, Vlasenica; Sulejmanović ( Alije) Emin (1957), Rovaši, Vlasenica; Muskić (Huse) Munib (1954), Cerska, Vlasenica; Bećirović ( Rasima) Mevludin (1971), Nedjiljista, Vlasenica; Becirovic ( Habiba) Salih ( ili Halil ), rodjen 1964. Nedjiljista, Vlasenica; Bajrić Asim; Bajrić ( Bajre) Šemsudin (1967), Cerska,Vlasenica; Bajric Avdo; Velić ( Ćamila) Ćazim (1971), Cerska, Vlasenica; Kurjak ( Muje) Asim (1975), Cerska, Vlasenica; Čelebić (Muje) Hasib (1958), Cerska, Vlasenica i Čelebić ( Hameda) Hamdija (1962), Cerska, Vlasenica.
O napadu i uništavanju ovog sela svedoče ratni vojni zarobljenici Bećirović ( Habiba) Halid, jedan od napadača i Sulejmanović ( Šabana) Mirsad, zvani Skejo, rodjen 1967. u Skugrićima, opština Vlasenica.
Rupovo Brdo ( opština Milići ), pretežno srpsko selo ( 125 stanovnika, od toga 116 srpske nacionalnosti, 8 muslimana i jedan jugosloven), udaljeno oko 20 km. od Milića, a sačinjavaju ga zaseoci: Žugići, Gligori i Milinkovići, sa ukupno 25 domaćinstava, napadnuto je od muslimanskih formacija 10. juna 1992. godine u ranim jutarnjim časovima. U vreme napada u selu se nalazilo civilno stanovništvo. Napadači na Rupovo Brdo su muslimani iz susednih sela: Žedanjsko ( predvodio ih Zulfo Tursunović), Djila ( predvodio ih Ibrahim Ademović – Ca*****), Žutica ( Mujo Bektić), Stedre ( Bećir Mekanić) i Kupusno ( Fadil Turković). Tom prilikom ubijeno je pet lica srpske nacionalnosti: starica Koviljka Žugić (1922), Relja ( Marinka) Milinković (1941), Radoje ( Petra) Milinković (1952), bračni par Vojislav ( Maksima) Milinković (1938) i njegova supruga Mirjana Milinković (1939). Posmrtni ostaci bračnog para Mirjane i Vojislava Milinkovića pronadjeni su ugljenisani u njihovoj kući. Prilikom napada teže su povredjeni starica Vukica Milinković i Milomir Žugić, a nestali su, najverovatnije uhvaćeni i ubijeni, meštani Vlado ( Mileta) Milinković (1948), otac i sin Komljen ( Miloša) Žugić (1925) i Trivko ( Komljena) Žugić (1954). Nestalim licima od tada se gubi svaki trag. Selo je opljačkano i spaljeno. Tom prilikom izgorelo je 25 kuća novije gradnje, osnovna škola, radionica i upravna zgrada DP ” Birač”, Vlasenica. Pored navedenih vodja, od napadača na selo prepoznati su: Hasan ( Bege) Ademović (1937) iz sela Djila, opština Vlasenica; Nedžad ( Hasana) Ademović (1970), Djile, Vlasenica; Sulejman ( Sulje) Vejzovic (1969), Johovača, Vlasenica; Džemail ( Omera) Jusupović (1966), Nurići, Vlasenica; Zulfo ( Mehmeda) Memišević (1968), Besići, Vlasenica; Ifet ( Emina) Malovic (1967), Djile,Vlasenica; Sifet ( Emina) Malovic (1967), Djile, Vlasenica; Azem ( Mahmuta) Memišević, zvani Faca, (1957), Besići, Vlasenica i Alaga ( Mesana) Bećirović (1966), Pomol, Vlasenica.
O stradanju ovog sela svedoce preživeli meštani Milojka Milinković i Žugić Aleksije, kao i Budić Husein, koji je o tom napadu ovlašćenim organima dao informativnu izjavu.
Ratkovići ( opština Srebrenica), srpsko selo ( 338 stanovnika) napadnuto 21. juna 1992. godine i tom prilikom ubijeno više meštana, od toga pet žena i tri starija muškarca izmedju 64 i 71 godine: Bogićević ( Vojislava) Obren (1932), Stanojević ( Vladislava) Stanoje (1949), Stanojević ( Rade) Desanka, koju su zapalili u njenoj kući, Stanojevic ( Todora) Nikola (1958), Stanojević ( Milorada) Radenko (1940), koga su zaklali, Djuric ( Luke) Vidosava (1930), Rankić ( Obrada) Vidoje (1928), Rankić ( Obrada) Milutin (1944), Rankić ( Obrada) Ranko (1933), Maksimović ( Filipa) Vinka (1927), Maksimovic ( Milorada) Dragomir (1949), Maksimović ( Milorada) Radomir(1942), koji je podlegao mučenju, Milanović ( Riste) Cvijeta (1925), Pavlović ( Milorada) Novka (1945), Prodanović ( Drage) Zora (1941), Prodanović ( Petra) Živana (1966), Pavlović ( Jose) Milovan (1919) i Jakovljević ( Stojana) Milan (1920). Za napad, zločine i pljačku okrivljuju se muslimanske porodice Pozdanovici, Medići, Podkorjenoviće, Martići, Osmanovići, a od pojedinaca prepoznati su Mehmed Alić, Martić Behaija Zukić Osman, Osmanović Andrija, Halilović Resid, i dr.
Svedoci stradanja Ratkovića su Pavlović Obren, Prodanović Zarja, Stević Dragina i Rankić Radovan.
Loznica ( opština Bratunac), pretežno srpsko selo ( Srba 132, muslimana 22) koje je pretrpelo više muslimanskih napada, pljački i paljevina i imalo veliki broj žrtava. Najteže napade meštani su pretrpeli na Vidov-dan 28. juna i 14. decembra 1992. godine. U tim brojnim muslimanskim pohodima ovo selo je izgubilo skoro četvrtinu od ukupnog broja srpskog stanovništva. U ovom razdoblju život su izgubili: Vučetic ( Petka) Nebojša (1972), Milovanović ( Gavrila) Jovan (1930), Milovanović ( Radivoja) Srećko (1943), Damjanović ( Mitra) Miloje (1971), Filipović ( Milisava) Đorđo (1949), Filipović ( Vladimira) Živan (1954), Filipoviž ( Živana) Verica (1975), Lukić ( Milana) Radovan (1950), Nikolić ( Nedeljka) Milenko (1963), Rančević ( Miće) Milorad (1960), Vučetić ( Sretena) Svetozar (1957), Stojanović Jelena (1952), Stanojević (Živojina) Jelena (1953), Jovanović ( Miladina) Drago (1962), Ilić ( Vidoja) Milić (1972), Nikolić ( Milovana) Todor (1951), Damnjanović ( Radivoja) Slavomir (1971), Damnjanović ( Svetozara) Nedeljko (1959), Filipović ( Dragoljuba) Dragan (1969), Filipović ( Milisava) Dragoljub (1942), Jovanović ( Petka) Milan (1948), Jovanović ( Petka) Đoko (1956), Jovanović ( Veselina) Miloš (1928), Knežević ( Vojislava) Željko (1966), Lukić ( Čede) Kristina (1948), Milkovski Bojan (1938), Petrović ( Božidara) Madjen (1958), Petrović ( Bogdana) Miodrag (1948), Todorovic ( Krste) Boro (1949), Vučetić ( Radovana) Milenko (1975) i Vučetic ( Save) Radovan (1943).
U tim napadima, od strane preživelih meštana prepoznati su: Ibrić ( Muje) Alija – Kurta, Salihović (Avde) Besim, Salihović (Avde) Hidan, Sinanović ( Rahmana) Resid, Zukić ( Saliha) Sadik, Begzadić ( Alije) Hajrudin, Kamenica ( Idriza) Ramiz, Kamenica ( Idriza) Munib, Kiverić ( Ibisa) Esma, Malagić ( Hilme) Hajrudin, Salihović ( Edhema) Midhat, Salihović ( Avdo) Adil, Salihović ( Rame) Edhem, Salihović ( Edhema) Fikret, Sinanović ( Rahmana) Muriz, Salihović Rifet, Salihović ( Rame) Edhem, Zukić Mulija, Daubašić Rifet, Daubašić Hasan, Malagić Mirsad, Malagić Mujo, Sinanović Senada, Omerović Safet – Miš, i dr.
Svedoci napada i stradanja u ovom selu su Milovanović Stanoje, Vučetić Vitomir, Filipović Zvonko, Miladinović Mileva, Simić Janja i Petrović Stoja.
Brežani ( opština Srebrenica), uglavnom srpsko selo ( Srba 271, muslimana 5), napadnuto je 30. juna 1992. godine i tom prilikom ubijeno 19 meštana srpske nacionalnosti: Petrović ( Đole) Radovan (1923), Novković ( Rade) Miloš (1956), nadjen odsečene glave i tako sahranjen, Lazić Dostana (1919), Jovanović ( Čede) Obren (1927), Lazić ( Pavla) Vidoje (1937), razapet na krst i spaljen, Lazić ( Pavla) Kristina (1935), zapaljena u kući, Dragićević ( Ilije) Milenko (1974), Josipović ( Milenka) Ljubomir (1977), Krstajić ( Vlade) Miloš (1937), Krstajić ( Vlade) Pero (1935), Milošević ( Luke) Stanko (1900), Milošević ( Milovana) Vidoje (1974), Mitrović ( Dragiše) Milivoje (1930), Mitrović (Milivoja) Stanoje (1963), Rankić ( Mike) Milisav (1947), zapaljen u kući, Rankic ( Milisava) Dragoslav (1974), zapaljen u kući, Rankić ( Milisava) Mirko (1972), takodje zapaljen u kući, Stevanović ( Radisava) Milomir (1946), Stjepanović ( Stjepana) Dragan (1961).
Selo je zapaljeno i uništeno. Opljačkana je i sva stoka, a samo krava je bilo preko 200. U napadu na Brežane učestvovali su: Orić Naser, Tursunović Zulfo, Meholjić Hakija, Ustić Akif, Halilović Huso, a pored njih zapaženi su i Halilović Resad, Alić Kadir, Žukić Osman, Jatić Akif, Jahić Vehbija, čiji je otac i u prošlom ratu bio ustaša i dr.
O napadu svedoče Marjanović Milorad i Marjanović Milisav.
Zagoni ( opština Bratunac), selo u kome Srbi čine većinsko stanovništvo ( 480 Srba, 103 muslimana), doživelo je više napada poput sela Loznica. Po stradanju meštana, posebno tragične posledice su bile posle napada od 5. i 12. jula 1992. godine, kada je poginulo preko 20 stanovnika ovog sela: Miloševic ( Milovana) Ljubica (1939), Milošević ( Jovana) Miloš (1932), Miloševic ( Ilije) Rada (1968), koju su masakrirali, Tanasijevic ( Blagoja) Čedomir (1942), Gvozdenović ( Sretena) Rajko (1927), Gvozdenović ( Miladina) Dragoljub (1954), Gvozdenović ( Milorada) Blagoje (1944), Gvozdenović ( Radoja) Rada (1973), Dimitrić ( Milorada) Mileva (1912), Dimitrić ( Mitra) Marko (1974), Jašinski ( Stevana) Matija (1940), Malović ( Ilije) Miodrag (1943), Mihajlovic ( Jefte) Mihajlo (1951), Paunović Dušanka (1954), Dimitrić ( Mirka) Milovan (1962), Jovanović ( Jakova) Miodrag (1952), Milošević ( Živojina) Dušan (1963), Milošević ( Alekse) Đorđe (1934), Milošević ( Branka) Vidosav (1968), Miloševic ( Milka) Dragiša (1963), Milošević ( Milka) Miodrag (1970).
U napadu na Zagone učestvovali su meštani okolnih muslimanskih sela, a prepoznati su: Muratović Muriz, Orić Meho, Muratović Mujcin, Muratović ( Nurije) sin, zvani Špico, Tursunović Zulfo, Babajić Ramo, Golić Ejub, Mandžić Ibrahim, Memiševic Šaćir, Muratović Zejneba i dr. Selo je opljačkano i spaljeno.
Svedoci ovih dogadjaja su Gvozdenović Tatomir, Gvozdenovic Miladin, Gvozdenovic Dragan, Krstić Goran, Malović Dragoslava i Gvozdenović Božana svi iz ovog sela.
Krnjići ( opština Srebrenica), uglavnom srpsko selo ( 114 Srba, 11 muslimana) napadnuto i uništeno 5. jula 1992. godine. Tom prilikom ubijeno 16 meštana: Lazarević ( Spasoja) Boban (1965), Jovanović ( Nedeljka) Sredoje (1947), Jovanović Miroslava, Dimitrijević ( Miloša) Dragutin (1961), Aksić ( Novaka) Srpko (1972), Trimanović ( Petka) Rade (1958), Maksimović ( Mirka) Radoš (1968), Maksimović ( Riste) Milenko, Milošević ( Ostoje) Miloš (1961), Miloševic ( Zorana) Nebojša (1975), Micić Milja, Paraca Vaso (1912), zaklan, Simić Ilija (1922), Simić ( Milisava) Veljko (1953), Vladić ( Petra) Vlajko (1934) i Vujić Soka, koja je nadjena probodena vilama.
Zalazje, zaselak u neposrednoj blizini Srebrenice. Prilikom napada 12. jula 1992. godine poginulo 39 lica: Lakić ( Cvijetina) Svetozar (1951), Blagojić ( Slobodana) Dušan (1946), Cvjetinović ( Dragomira) Radinka (1952), masakrirana, Cvjetinović ( Ranka) Ivan (1953), Dragićević ( Tadije) Svetislav (1949), Giljević ( Milorada) Željko (1970), Gligić ( Desimira) Nedeljko (1948), Gligoric ( Nikole) Ljubisav (1962), Gordić ( Milosa) Aleksa ( 1955), Ilic ( Milana) Slobodan (1946), Ilic ( Sretena) Milisav (1957), Jeremić ( Ljubomira) Luka (1927), Jeremić ( Miloša) Ratko (1969), Jeremić ( Ratka) Marko (1965), Jeremić ( Ratka) Radovan (1963), Lazarević ( Mališe) Milovan (1946), Lazarević ( Stanka) Momir (1955), Pavlović ( Aleksandra) Branislav (1947), Petrović ( Jugoslava) Gojko (1963), Rakić ( Borisava) Dragomir (1957), Rakić ( Cvijetina) Svetozar (1951), Rakic ( Ljubomira) Momčilo (1949), Rakić ( Ljubomira) Miodrag (1959), Rakić ( Momcila) Mile (1966), Simić ( Gojka) Branko (1959), Simić (Gojka) Petko (1963), Stanojević ( Vojina) Miladin (1929), Todorović ( Radivoja) Miroljub (1961), Tomić ( Bogoljuba) Radivoje (1950), Tubić ( Rada) Miladin (1955), Vasiljević ( Radovana) Radisav (1963), Vasiljević ( Radovana) Radisav (1965), Vujadinović ( Živojina) Boško (1951), Vujadinović ( Živojina) Vaso (1954), Vujadinović ( Bogdana) Nedeljko (1947), Vujadinović ( Milovana) Dragomir (1947), Vujadinović ( Slavoljuba) Milovan (1948), Vujadinović ( Vase) Dušan (1940).
Napad su izvršile lokalne muslimanske jedinice formirane od meštana susednih sela pod komandom Orić Nasera. Od ostalih učesnika prepoznati su Tursunović Zulfo, Ustić Akif, Meholjić Hakija, Besić Hajrudin, Begići: Azem, Nezir i Hajrudin, Mehmedović Amir i dr.
Svedok je Vasić Velisav, jedan od preživelih branilaca sela u napadu od 12. jula 1992.
Magasići ( opština Bratunac), selo sa relativno ujednačenim sastavom stanovništva ( Srba 353, muslimana 292). Srpski deo sela je više puta napadan, a najteži napadi izvedeni su 20. i 25. jula 1992. godine. Za to vreme u selu su ubijeni: Popović ( Živorada) Stojan (1967), Cvjetinović ( Vojislava) Živko (1950), Ilić ( Dušana) Ljiljana (1975), Ilić ( Marka) Zorka (1947), Ilić ( Milorada) Milenija (1944), Ilic ( Petra) Ljubinka (1952), Ilić ( Radomira) Marjan (1963), Milanović Ljubica, Popović ( Pere) Blagoje (1907), Popović ( Riste) Leposava (1919), Mirković ( Živorada) Ljubica (1942) i Đuričić ( Nikolije) Cvijetin.
Medju napadacima mestani su prepoznali Osmanovic Mehu, Osmanovic Sabana, Hasanovic Camila, Avdic Senahida, Babajic Ramu, Osmanovic Hajrudina, Osmanovic Nedziba, Smailovic Mehidina, i dr.
Svedoci ovih napada su Božić Vinka, Ilić Radomir, Božić Rosa, Božić Milka.
Ježestica ( opština Bratunac), jedno od većih čisto srpskih sela u ovom području ( 502 stanovnika srpske nacionalnosti). Napad na selo je izvršen 8. avgusta 1992. godine. Tom prilikom zapaljeno je 55 srpskih kuca i stradalo devet stanovnika: Bogićevic ( Rade) Vojin (1929), Mladjenovic ( Ljubomira) Andjelko (1965), sahranjen bez glave, pošto su je napadači odsekli i odneli, Mladjenović ( Ljubomira) Dragan (1960), Mladjenovic ( Obrena) Savka (1931), Ranković ( Milosa) Sreten (1962), Ranković ( Vlade) Milan (1935), Stjepanović ( Nedeljka) Savka (1951), Stjepanović ( Obrada) Milosav (1919) i Đurić ( Savana) Srbo (1944). Veći deo sela je opljačkan i spaljen. Drugi napad na isto selo, odnosno njegove preostale zaseoke, izvršen je 7. januara ( na Božić) 1993. i tom prilikom stradali su: Jovanović ( Vujadina) Radomir (1959), Đukanović ( Mike) Boško (1928), Đukanović ( Riste) Nevenka (1946), Đukanović ( Vlade) Ivan (1954) i Đukanović ( Vlade) Krsto, Ostojić Milan i Mitar, Milanović Nedjo i sin Dragan.
Medju napadačima meštani su prepoznali Alispahić Envera, Alispahić Hamdiju, Ademović Sadika, Kamenica Bektu, Kamenica Džemaila, Kamenica Avdu, Kamenica Ramiza, Kamenica Muniba, Mehmedović Kemala – Kemu, Žukić Husu, Žukić Mustafu, Mandžić Ibrahima, Đukić Husu i dr.
O napadima na selo svedoče Stjepanović Rade i Jovanović Rajko.
Podravanje ( opština Milići, ranije Srebrenica), etnički čisto srpsko selo ( 413 stanovnika) i jedno od najvećih sela u opštini. Posle više provokativnih nasrtaja tokom leta, presudan napad muslimani su izvršili 24. septembra 1992. godine i tom prilikom život su izgubila sledeća lica: Jovanović ( Miloja) Vojin (1922), Jovanović ( Miloja) Svetozar (1933), Lazarević ( Obrada) Rado (1917), Petrović Mileva (1948), Petrović ( Marka) Milomir (1951), Mitrović (Jove) Mihajlo (1932), Mitrović Ruža (1927), Mitrović ( Marka) Drago (1925), Marinković ( Andjelka) Radovan (1938), Marinković ( Miloša) Milovan (1955), Marinković ( Miloša) Rade (1961), Marinković Dikosava (1938), Marinković Miloš (1935), Perendić (Milisava) Miladin (1924), Perendić ( Savkana) Tomislav (1932), Perendić ( Blagoja) Stanka (1935), Perendić ( Bogdana) Spasenija (1932), Šarac ( Cvijetina) Mitar(1963), Šarac ( Veselina) Dušan (1964), Šarac Mirjana (1943), Šarac ( Manojla) Milan (1929), Tomić ( Marka) Gojko (1930), Tomić ( Marka) Mihajlo (1941), Vasić ( Miloša) Milijan (1951), Vesić Milisav, Nikolić Slaviša (1960), Nikolić Dragan (1960), Pavlović Nebojša (1971), Mudrinić Rade (1961), Mitić Borica (1947) i Bogdanović Djuradj.
Mnoge od ovih žrtava su ubijene na najsvirepiji način: spaljivanjem, sečenjem stomaka, odsecanjem glave, udarcima tupim predmetima ili klanjem. Mnoge od žrtava pronadjene su bez delova tela. Slike masakriranih prenele su mnoge televizijske kompanije. Zaprepašžena tim monstruoznim zločinom javno se, posebnim saopštenjem, oglasila i Srpska pravoslavna crkva, a njegova svetost patrijarh Pavle, u prisustvu članova Sinoda, održao je pomen nevino stradalim mučenicima. Pored pobijenih meštana poginulo je i nekoliko dobrovoljaca koji su pokušali da odbrane ovo selo. Posle napada Podravanje je opljačkano, spaljeno i napušteno. Pored preko sedamdeset kuća, zapaljeni su i izgoreli osnovna škola, dom kulture, prodavnica, radionica i upravna zgrada povrpšinskog kopa “Šumarnica”, vozni park i mehanizacija rudnika.
U napadu i zločinima meštani su kao neposredne ucesnike uspeli da prepoznaju: Hirkić ( Mahmuta) Hasana, Kutezero, Srebrenica; Delić Šabana, Kutezero, Srebrenica; Memić Osmana; Ajšić Sabriju, Kutuzero, Srebrenica; Hasanović ( Mehmeda) Hameda, Bučje, Srebrenica; Ademović Ibrahima zvanog Ca*****, Đile, Vlasenica; Hirkić Mahu, Kutuzero, Srebrenica; Ademović ( Adema) Osmana (1937), Đile, Vlasenica; Ajšić Sabita, Kutuzero, Srebrenica; Delić Ramiza, Kutuzero, Srebrenica; Hirkic Aliju zvanog Kiljara, Kutuzero, Srebrenica; Delić Ibru, Kutuzero, Srebrenica; Palić ( Sabana) Adema (1958), Kivaca, Han Pijesak; Mehmetovic ( Mustafe) Kemala, ” Kemu” (1962), Pale, Srebrenica; Begić Medu, Slapovica, Srebrenica; Osmana zvanog Cimonja, Ljeskovik, Srebrenica; “Dule” i “Beli”, ( ostali podaci nepoznati); Islama i njegovog brata iz Osmača, Srebrenica, ( ostali podaci nepoznati); nekog “Mandžu”, Mandžica iz Potočara. Napad su organizovali i akcijom rukovodili Orić ( Džemala) Naser (1967), Potočari, Srebrenica i Tursunović Zulfo, Sućeska,Srebrenica.
Svedočenja o tragediji sela dali su: Draginja Tomić, Milojka Marinković, Veselin Šarac, Vojin Šarac i Miodrag Perendić.
Bracan, površinski kop rudnika boksita Milići, na regionalnom putu Milići – Srebrenica ( 25 km. od Milića). Privredni objekat od izuzetnog značaja koji je od svog osnivanja imao svoje fizičko obezbedjenje. Napad na čuvare rudnika izvršen je 24. septembra 1992. a ponovljen 3. decembra iste godine. U prvom napadu muslimanski napadači i zločinci su ubili i masakrirali sedam čuvara ovog privrednog objekta: Milivoja ( Todora) Sušica (1958), Slavka ( Božidara) Salipurovića (1971), Slavka ( Mitra) Gordića (1958), Vidoja ( Milorada) Salipurovića (1960), Zorana ( Nedje) Lalovića (1961), Mijodraga ( Mijata) Gligorovića (1956) i Rajka ( Radojka) Pantića (1943).
Sve ove žrtve su ubijene na najsvirepiji način: gaženjem tenkom, klanjem, spaljivanjem, udarcima tupim predmetom i drugim sredstvima. Napad i uništavanje ovog privrednog objekta izvršile su muslimanske oružane jedinice sa područja opština Vlasenica, Milići i Srebrenica, pod rukovodstvom njihovog komandanta Nasera Orića. Pored njega, napad su predvodili Zulfo Tursunović i već često puta spominjani Bećir Mekanić, Ibrahim Ademovic “Ca*****” i Mujo Bektić iz Podgaja, opština Srebrenica. Uz njih, kao neposredni izvršioci, učestvovali su i: Safet ( Jašara) Omerović, zvani “Miš” (1971), Voljavica, Bratunac; Džemo ( Omera) Muratović, Nurići, Vlasenica; Muhidin ( Osmana) Osmanović, “Braco”, Stedrići, Vlasenica; Edin Avdić; Hasan Hasanović; Smajil ć”Ferda”; Mevludin Omerović “Piki”; Mevludin Sulejmanović; Jusuf Sulejmanović; Sefket Sulejmanović; Hajro Ekmić; Midhat Ekmić; Dževad Ekmic; Ramiz Ekmić; Mevludin Malnić; Ramiz Alzić, Ibrahim Salcinović, Murat Salcinović i Sulejman Suljić.
Fakovići ( opština Bratunac), jedno od sela sa pretežno srpskim stanovništvom ( Srba 115, muslimana 33), napadnuto 5. oktobra 1992. i tom prilikom je ubijeno 19 stanovnika ovog sela: Božic ( Radoja) Desanka (1924), Marković ( Milovana) Olga (1935), Marković ( Milovana) Slavka (1931), Nikolić Cuba, Djurić Danilo(1910), Ivanović ( Milana) Miroslav (1973), Markovic ( Save) Radoje (1941), Marković ( Steve) Radomir (1939), Nikolić (Milovana) Petko (1954), Nikolić ( Sretena) Milovan (1923), Savić ( Jove) Radovan (1965), Subotić ( Blagoja) Milomir (1959), Djokić ( Vlade) Milovan (1936), Djokić ( Milete) Sreten (1938), Djokić ( Nedeljka) Djoko (1955), Djokić ( Sretena) Svetozar (1965) i Djukic ( Radovana) Vidoje (1954).
Selo je opustošeno, opljačkano i popaljeno. Jedino je ostala oskrnavljena crkva. U napadu na ovo selo učestvovali su Ustić Akif, Kiverić Esma, Mamutović Nasir, Mukić Ibrahim.
Svedoci su Žikic “Drago”, poštar u istom selu, Perić Vidosava, Jokić Dušica, Ignjatović Stanka i Savić Ikonija.
Boljevići ( opština Bratunac), srpsko selo ( 415 stanovnika srpske nacionalnosti), napadnuto istog dana kada i Fakovići, 5. oktobra 1992. godine. Prilikom tog napada stradali su: Despotović Milja, Prodanović Petra (1927), Stjepanović ( Jovana) Stojka (1922), Vasić Stanija (1930), Djukić ( Srete) Radovan (1922), Risti ( Ljubisava) Milutin (1940), Ristić ( Novice) Zarija (1928), Vasić ( Manojla) Vladan (1929).
Pobijeni ljudi su uglavnom starci koji su čuvali svoja imanja, hranili stoku i brinuli o dobrima svojih komšija. Selo je, pod stalnim pretnjama islamskih nacionalista, većina stanovništva bila napustila. Danas je to spaljeno i uništeno selo. Čak su i starci poubijani. Preživeli meštani su prepoznali Mamutović Nasira, Mujkić Ibraima, Ridjić Arisa i dr. O napadu na selo svedoce Ristić Radova i Đokić Stojan.
Bjelovac ( opština Bratunac), uglavnom srpsko selo ( Srba 238 muslimana 51), najteži napad doživelo je 14. decembra 1992. godine. Tom prilikom selo je pretrpelo ogromne ljudske i materijalne žrtve i danas je uglavnom napušteno i pusto. U napadima muslimana život su izgubili: Bogićević ( Milenka) Zlatan (1975), Cvijić ( Ilije) Miodrag (1972), Vitorović ( Vitomira) Slobodan, Filipović ( Nedje) Stevo (1951), Ilić ( Ilije) Milisav (1957), Ilić ( Miće) Milun (1939), Jovanović ( Miloša) Zlata (1911), Jovanović Radenka (1974), Lukić ( Radivoja) Vida (1933), Marinčević Miroslav (1965), Matić ( Ilije) Radivoje (1937), Matić ( Radivoja) Gordana (1967), Matić ( Radivoja) Snežana (1965), Miladinović ( Petka) Mirko (1971), Miladinović ( Petka) Čedo (1975), Milutinović ( Čede) Slavko (1963), Nedeljković ( Ratka) Slobodan (1970), Petrović ( Krste) Mirko (1920), Petrović ( Milana) Mirko (1972), Savić ( Ostoje) Mitar (1954), Tanasić ( Sretena) Radovan (1923), Tomic ( Žike) Rajko (1955), Tošić ( Živorada) Milorad (1972), Trišić ( Tomislava) Zoran (1968).
Napad na Bjelovac je izvršen istovremeno sa već saopštenim napadom na Loznicu, odnosno Lozničku Rijeku i Sikirić. To su susedna sela, pa su i napadači uglavnom isti. Prema svedočenju preživelih, prepoznati su: Ibrić Alija ” Kurta”, Salihović Hidan, Salihović Besim, Sinanović Resid, Žukić Sadik,Ahmetović Haris “Hari”, Begzadić Hajrudin, Kamenica Džemail, Kamenica Ramiz, Kamenica Munib, Kiverić Esma, Malagić Hajrudin, Salihović Midhat, Salihović Adil, Salihović Edhem, Salihović Fikret, Sinanović Muriz, Salihović Rifet, Salihović Edhem i Zukić Mulija i dr. Svedoci napada na ovo selo su Rankić Slavoljub i Matić Slavka.
Sikirić ( opština Bratunac), selo sa neznatnom muslimanskom većinom ( Srba 201, muslimana 241). Napadnuto je, kao i Loznica i Bjelovac, 14. decembra 1992. godine. Žrtve tog napada su: Ilić ( Blagoja) Živojin (1928), Ilić ( Koste) Radojka (1935), Matić ( Nikodina) Desimir (1928), Mitrović ( Bogosava) Radovan (1948), Mitrović ( Bogosava) Srećko (1946), Nedeljković ( Bogoljuba) Milomir (1940), Nedeljković ( Obrada) Ljubisav (1925), Nedeljković ( Svetislava) Ratko (1946), Petrović ( Miladina) Slobodan (1976), Prodanović ( Rade) Dušan (1931), Rankić ( Miladina) Obrenija (1934), Simić ( Ranka) Zlatan (1961), Simić ( Svetolika) Živadin (1946), Simić ( Svetolika) Radisav (1937), Simić ( Vasilija) Grozdana (1931), Stevanović ( Branka) Dragiša (1966), Stojanović ( Save) Radenko (1973), Tanasić ( Ljubisava) Milomir (1939), Tanasić ( Petra) Milan (1957), Trišić ( Obrada) Obrenija (1931), Vukšić ( Srećka) Novak (1931).
Počinioci ovih ubistava, pljački i paljevina su uglavnom već navedeni. To su napadači na susedna sela Loznicu i Bjelovac. Njih navode u svojim izjavama i svedoci: Matić Gvozdenija, Petrović Nedjo, Nedeljković Predrag.
Kravica ( opština Bratunac), u ovom slučaju reč je o čisto srpskom području koje sačinjava više sela: Kravica, Brana Bačići, Popovići, Mandići, Opravdići i dr. ( sa preko 2300 stanovnika srpske nacionalnosti) i selom sa najstarijom srpskom školom u ovom kraju, koju su meštani podigli još 1878. Napad je izvršen 7. januara ( na Božić) 1993. godine, a žrtve tog napada su: Erić ( Mikaila) Negoslav, Erić ( Nikole) Kristina, Gavrić ( Paje) Pajkan (1963), Nikolić ( Todosije) Milovan (1946), Popović ( Koste) Risto (1920), Popović ( Riste) Kostadin (1947), Božić Mara (1909), Božić ( Stojana) Stevo (1951), Lazić ( Dušana) Krsto (1933), Momčilovic ( Drage) Miladin (1935), Nikolić ( Marka) Vaso (1920), Nikolić ( Cvijana) Mitar (1927), Obackić Ljubica (1918), Stevanović ( Vasilja) Tankosava (1938), Stojanović ( Stojana) Vladimir (1915) i Jovanović ( Mitra) Stojan (1948). Kravica je danas opustošena, što se nije dogodilo ni u vreme najžešćih nemačkih i ustaških razaranja u toku drugog svetskog rata. Medju brojnim napadačima, a prema slobodnoj proceni bilo ih je najmanje preko hiljadu iz svih muslimanskih krajeva koji okružuju Kravicu ( Cerska, Konjević Polje, Pobudje, Glogova…) prepoznati su: Naser Orić, Zulfo Tursunović, Ferid Hodžić, Bećir Mekanić, Bajro Osmanović “Miš”, Nedžad Bektić, Hakija Meholjić, Veiz Šabić, Nezir Zebrić, Šefik Ahmetović, Mustafa Golić, Esma Kiverić, Mirsad Sulejmanović, Muhamed Cikarić, Šemsudin Salihović, Sulejman Mujcinović, Junuz Mehić, Ejub Golić ” Ljubo”, Fikret Mustafić, Murat Avdić, Muhamed Jahić, Murat Durić, Munib Bećirović, Fadil Sahbaz, Šaban Muminović, Musan Osmanović, Zaim Mehić, Meho Alić i Abid Orlović i dr. O napadu na Kravicu svedoče Ratko Nikolić, Milorad Nikolić, Milanović Milena i Nikolić Milosava.
Šiljkovici ( opština Bratunac), srpsko selo ( 90 stanovnika srpske nacionalnosti ) napadnuto kad i Kravica, 7. januara 1993. na Božić. Tada je selo opljačkano i popaljeno, a žrtve napada su: Dolijanović ( Dušana) Miladin (1963), Stevanović ( Radovana) Milan (1973), Bogićević ( Jovana) Slobodan (1947), Bogićević ( Slobodana) Novica (1976), Radović ( Drage) Božo (1943), Višnjić ( Todora) Ratko (1949), Pavlović ( Radovana) Radoje (1936), Radović ( Ljube) Radenko (1974), Radović ( Radosava) Dragan (1968), Radović (Đordja) Vaskrsije (1956), Veselinović ( Kostadina) Lazar (1935), Savljević ( Save) Mile (1964) i Đokić ( Stanka) Stanoje (1942). Napad su izvršile iste vojne formacije koje su napale i susedna sela na području Kravice.
Ćosići ( opština Skelani) su deo čisto srpskog sela Kostolomci ( 234 stanovnika srpske nacionalnosti), a najteži napad su pretrpeli kad i ostala sela ove opštine, 16. januara 1993. godine. Tada su Kostolomci i Ćosići opljačkani i popaljeni, a pored više desetina povredjenih i ranjenih ubijeno je 15 lica: Rakić ( Radisava) Novak (1953), Rakić ( Jove) Dragomir (1953), Rakić ( Jove) Milomir (1957), Rakić ( Slavka) Radiša (1961), Rakić ( Marjana) Dragomir (1940), Ivanović ( Dike) Mile (1952), Ivanović ( Mila) Predrag (1973), Ivanović ( Milutina) Želimir (1968), Pavlović ( Milenka) Žarko (1938), Trifunović ( Čede) Milorad (1958), Rakić ( Milorada) Tadija (1930), Maksimović ( Žike) Damljan (1934), Pavlović ( Svetozara) Andjelko (1914), Trifunović Vidosava (1915) i Ilić ( Predraga) Nebojša (1969).
Napadom je rukovodio Orić Naser, a učestvovali su Trsić Sakib, Dedić Ibro, Sulejmanović Nusret, Smailović Mirsad i dr.
Kusići ( opština Skelani), deo sela Zabokvica, jednog od najvećih u bivšoj srebreničkoj opštini ( ukupno 706 stanovnika: Srba 598, muslimana 52 i ostalih 56) najteži napad muslimana pretrpeli su 16. januara 1993. godine. Tom prilikom Zabokvica i Kusići su opljačkani i popaljeni. Pored velikog broja povredjenih i ranjenih, prilikom napada je ubijeno dvadeset lica, od kojih sedamnaest u Kusićima i tri u Žabokvici. Život su izgubili: Mitrović Radivoje (1942), Jakovljević ( Mitra) Milija (1957), Mitrović ( Maksima) Mirko (1939), Jakovljević ( Milana) Milenko (1946), Ristić ( Cvetka) Novak (1951), Ristić ( Lazara) Vladislav (1947), Milanović Ilija (1922), Ristić Rado (1920), Milanović Dušanka (1920), Todorović ( Stanoja) Milenko (1928), Živanović ( Jove) Nikola (1921), Janković Milenija (1963), Mitrović Radinka (1946), Ristić Milenka (1930), Ristić Ivanka (1950), Ristić ( Novaka) Mitra (1974), Ristić ( Novaka) Mićo (1977), Jakovljević ( Andjelka) Milenko (1957), Maksimović ( Milovana) Savo (1932) i Nedjić Rosa (1933).
Napadom na Kusiće rukovodio je Orić Naser, a medju ostalim predvodnicima bili su Sulejmanović Nusret, Trsić Sakib i Dedić Ibro i dr.
Skelani, sedište istoimene srpske opštine, sa nekada većinskim muslimanskim stanovništvom ( Srba 155, muslimana 598), ali u okruženju srpskih sela. Napad na Skelane izvršen je u sklopu napada na sva okolna srpska naselja, takodje 16. januara 1993. godine. Tom prilikom ubijeni su: Milanović ( Save) Marko (1954), Gligić ( Draže) Aleksa (1968), Janjić ( Sime) Šžepo (1947), Janjić ( Pere) Simo (1948), Milovanovic ( Milosa) Milan (1967), Marković ( Radenka) Milun (1970), Dimitrijević ( Stojana) Dragan (1965), Simić ( Dragana) Radovan (1966), Milošević ( Borise) Dragoje (1960), Mijatović ( Save) Vlado (1966), Janjić ( Sime) Andja (1927), Sekulić ( Ostoje) Gordana (1966) i Dimitrijević ( Tomislava) Aleksandar (1987).
Skelani su u dobroj meri opljačkani, razoreni i popaljeni, a u napadu su učestvovali: Orić Naser, Dedić Ibro, Sulejmanović Nusret, Trsić Sakib, Smailović Mirsad i dr.
andžici ( opština Milići), srpsko mesto na koje su muslimanske oružane formacije izvršile napad 8. februara 1993. godine i tom prilikom ubili bračni par, civile, Marka ( Kostadina) Dosića (1934) i njegovu suprugu Mariju Dosić (1993), meštane ovog sela. U istom napadu je spaljeno više kuća i ostalih objekata. Pokretna imovina meštana je opljačkana, a ono što nije moglo da se opljačka uništeno je spaljivanjem ili razaranjem. U tom napadu su učestvovali: Hodžic ( Avde) Ferid (1959), Drum, Vlasenica, organizator napada i tada komandant ili jedan od komandanata Cerske; Hakić Sabanija; Mehmedović ( Hakije) Ramiz (1971), Rovaši, Vlasenica; Sulejmanović ( Šabana) Ibro, zvani Inc (1957), Rovaši, Vlasenica; Bećirovic ( Rahmana) Sahbaz (1966), Nedjiljista, Vlasenica; Bećirović ( Nezira) Safet (1966), Nedjiljista, Vlasenica; Bećirovic ( Mehe) Mehmedalija (1970), Nedjiljista, Vlasenica; Šiljkovic ( Bukljana) Ibro (1966), Nedjiljista, Vlasenica; Aljukić ( Sulejmana) Ibro (1954), Nedjiljista, Vlasenica i Mekanić ( Jakuba) Bećir (1957), Besići, Vlasenica, komandant tzv. Prvog ceranskog odreda.
O ovom napadu na Vandžice svedoce Dosić Sreten, Bećirović Halil i Sulejmanović Mirsad.
KOMANDNI SASTAV
Avdić Dževad, Zapolje. Komandir čete i predvodnik napada na mnoga srpska sela.
Ademović Sidik, Šušnjari, Srebrenica. Komandir muslimanske oružane formacije u selu Šušnjari.
Jedan od predvodnika napada na selo Ježestica 8.8.1992. godine, učesnik u ubistvu više lica srpske nacionalnosti ( imena, str. 8.8.92.), pljački i spaljivanju sela.
Aljkanović Behaija, Osatica, Srebrenica. Komandir muslimanske oružane formacije u selu Osatica i njen predvodnik u mnogim napadima na okolna srpska sela opština Srebrenica, Bratunac, Milići i dr.
Bajramović ( Hasana) Mujo, 1965. Vlasenica. Pomoćnik komandanta oružanih snaga opštine Vlasenica, zadužen za bezbednost.
Neposredno angažovan u saslušavanju, mučenju i ubistvima uhapšenih lica srpske nacionalnosti. ( Završio školu unutrašnjih poslova.)
Barjaktarević Bego, Pusmolići, Srebrenica. Komandir vojne formacije u selu Pusmolici i predvodnik brojnih napada na okolna srpska sela u opštinama Srebrenica, Skelani, Milići i Bratunac.
Barjaktarević Besir, Pusmolići, Srebrenica. Zamenik komandira oružane formacije muslimanskih ekstremista u selu Pusmolići i učesnik u mnogim napadima na okolna srpska sela.
Bektić Mujo, Osmače, Srebrenica. Komandir muslimanske oružane formacije u selu.
Jedan od predvodnika napada na Rupovo Brdo 10. juna 1992., učesnik u ubistvu više meštana ( imena, str. 10.6.92.), masakriranju bračnog para Mirjane i Vojkana Milinković, pljački i spaljivanju sela.
Predvodnik jedinice u napadu na površinski kop rudnika boksita Bracan 24. septembra 1992. godine, ubistvo čuvara rudnika ( imena, str. 24.9.92.), pljacka i razaranje privrednih objekata.
Bektić Nedžad “Poručnik”, Karacici, Srebrenica. Jedan od komandanata veće vojne formacije, izvesno vreme načelnik Službe bezbednosti u Srebrenici.
Organizator više zaseda i napada na srpska sela.
Zarobljavanje i maltretiranje srpskog stanovništva zaseoka Karno ( mesna zajednica Medje) i njihovo uzimanje za taoce.
Organizator i učesnik zasede u Žutici 21. maja 1992. kada je ubijeno više civilnih lica ( imena, str. 21.5.92.).
Napad na područje Kravice, koje sačinjava više srpskih sela i brojna manja naselja, 7. januara 1993. i ubistvo nekoliko desetina lica srpske nacionalnosti ( imena, str. 7.1.93.), pljačka i spaljivanje ovog područja.
Velić Meho, Cerska. Komandir Prve čete Prvog ceranskog odreda muslimanskih vojnih formacija i predvodnik u mnogim napadima na srpska sela.
Golić ( Mustafe) Ejub, 1958. Glogova, Bratunac. Predvodio oružane akcije na više sela bratunačke opštine i tom prilikom izvršio više zločina.
Zaklao ranjenog i zarobljenog Marka ( Jakova) Micića (1949) iz Slapašnice 25. jula 1992.
Napad na selo Zagoni 5. jula 1992. godine i ubistvo više lica srpske nacionalnosti ( imena, str. 5.7.92.), pljačka i spaljivanje sela.
Napad na područje Kravica 7. januara 1993. i ubistvo više desetina meštana ( imena, str. 7.1.93.), spaljivanje i masakriranje žrtava, pljačka i razaranje sela.
Dedić ( Ramiza) Ejub, 1957. Skugrići, Vlasenica. Clan komande muslimanske oružane formacije u Cerskoj i pomoćnik komandanta Odreda za moralno vaspitanje.
Predvodio napad na srpsko selo Metaljka 2.6.1992., pljačka i spaljivanje sela.
Dedić Ibro, Skelani. Jedan od komandira i predvodnika napada na Skelane i okolna srpska sela 16.1.1993. godine, ucesnik u ubistvu više lica srpske nacionalnosti ( imena, str. 16.1.93.), pljačkama, spaljivanju i razaranju ovih naselja.
Dedić ( Hasana) Fadil, 1961. Pobudje, Bratunac. Komandir interventnog voda, jedinice sa posebnim ovlašćenjima, u Konjević Polju.
Učešće u zasedi i napadu na kolonu privrednih i civilnih vozila 27.5.1992. u Konjević Polju i ubistvu: Sušic ( Jovana) Novice (1962), Popović ( Nenada) Zorana (1959), Mijatović ( Milenije) Djordja (1950), Simić ( Novaka) Steve (1953) i Vujadinović ( Jove) Milomira (1960).
Predvodio napad na srpsko selo Metaljka 2.6.1992., pljačka i spaljivanje sela.
Delić ( Avde) Šaban, Kutuzero, Srebrenica. Vodja jedne od muslimanskih formacija koja je učestvovao u napadu na srpsko selo Podravanje 24.9.1992. godine, ubistvo više lica ( imena, str. 24.9.92.), masakriranje žrtava, pljačka i spaljivanje sela.
Djozić Nezir, Bajramovići – Pusmulići, Srebrenica. Predvodio napad na civilno stanovništvo sela Osredak, Orahovica i Viogor 15. maja 1992., ubistvo više starijih lica ( imena, str. 15.5.92.), uništavanje i pljačka navedenih sela.
Zebrić Nezir, Glogova, Bratunac. Komandir muslimanske paravojne formacije koja je učestvovala u više napada na okolna srpska sela, učesnik u ubistvima lica srpske nacionalnosti.
Jedan od komandira i rukovodilaca prilikom napada na srpsko podrucje Kravice 7.1.1993., ubistvo vise lica, (imena, str. 7.1.93.), masakriranje zrtava, pljacka i spaljivanje sela.
Zukić ( Saliha) Sadik, 1955. Biljača, Bratunac. Komandant jedne od muslimanskih formacija.
Predvodio napad na Loznicu na Vidov-dan 28. juna 1992. kojom prilikom je ubijeno više meštana ( imena, str. 28.6.92.).
Mučio i ubio Rončević ( Miće) Milorada iz Lozničke Rijeke 28. juna 1992.
Ibrahimovic ( Nazifa) Idriz, 1947. Tegare, Bratunac. Komandir čete u Tegarama.
Predvodio napad na srpski deo sela Tegare 20.6.1992. kada je ubijen Jovanović ( Vojislava) Rade (1960), a taj deo sela opljačkan i spaljen.
Jašarević ( Fadila) Ilijaz, Vlasenica. Pomoćnik komandanta za moralno vaspitanje oružanih snaga Vlasenice. ( Završio Fakultet politickih nauka.)
Jusufović Nurija, Srebrenica. Istice se maltretiranjem i zlostavljanjem zatvorenika prilikom saslušanja u srebreničkom zatvoru.
Jusupović ( Muharema) Džemail, 1970. Konjević Polje, Bratunac. Komandir jedne od lokalnih jedinica sa kojom je učestvovao u brojnim napadima na okolna srpska sela opstina Bratunac, Milići i Srebrenica.
Krdžić Sakib ( ili Atif), Osmače, Srebrenica. Komandir milicije u Srebrenici.
Učestvovao u mučenju i ubistvu dva srpska zarobljena dobrovoljca čiji identitet još nije utvrdjen.
Dr Kutlovac Ismet, Vlasenica. Referent za sanitet oružanih snaga muslimana Vlasenice i predsednik Skupštine opštine Vlasenica u ratnom periodu.
Maljišević ( Rasima) Esad, Gradina, Vlasenica. Komandir samostalne čete Prvog ceranskog odreda muslimanskih oružanih snaga i predvodnik jedinice u napadima na srpska sela, ubistvima stanovnika, pljački i razaranju sela.
Mekanić ( Jakuba) Bećir, 1957. Bešić, Vlasenica. Komandant Prvog ceranskog odreda.
Načelnik diverzantskog bataljona koji je formiran u Tuzli januara 1993. godine od muslimana iz Cerske, Konjevic Polja i Srebrenice. Naredbodavac zasede 21.5.1992. u mestu Žutica kada je poginulo osam lica srpske nacionalnosti: Kovačević ( Milisava) Milenko (1960), Kandić ( Miloša) Nedeljko (1956), Petković (Dragoljuba) Mladjen (1952), Lazarević ( Desimira) Mića (1974), Obradović ( Vidoja) Miljana (1938), Ilić ( Miladina) Obrenije (1958), Zečić ( Radoja) Slobodana (1966) i Šarac ( Ilije) Vojislava (1924).
Predvodnik napada na selo Rupovo Brdo 10.6.1992. godine i ubistva Milinković ( Maksima) Vojislava (1938) i njegove supruge Mirjane ( Gojka) Milinković (1939), Milinković ( Marinka) Relje (1941), Milinković ( Petra) Radoja (1952) i Žugić Koviljke (1922). Spaljivanje bračnog para Mirjane i Vojislava Marinkovića, pljačke i spaljivanja sela Rupovo Brdo.
Učešće u napadu na selo Sadići 15.8.1992. i ubistvu: Vuković ( Radovana) Gojka (1930), Mišić ( Spasoja) Drage (1935), Mišić ( Jovana) Miće (1958), Mišić ( Drage) Milivoja (1965), Mišić ( Uroša) Tomislava (1964), Mišić Peje (1956), Mišić Jovanke (1920) i Lazarević ( Dušana) Milana (1952). Pljačka i spaljivanje sela.
Napad na civilni privredni objekat rudnika boksita iz Milića, površinski kop Bracan 24.9.1992. godine, učešće u ubistvu sedam lica srpske nacionalnosti ( imena, str. 24.9.92.). Pljačka i uništavanje imovine rudnika.
Napad na srpsko podrucje Kravice 7.1.1993. godine i ubistvo više desetina mestana, masakriranje žrtava, pljačka i spaljivanje sela ovog područja ( imena zrtava, str. 7.1.93.).
Napad na Vandžice i ubistvo bračnog para Marije i Marka Dosića, pljačka i spaljivanje sela 8.2.1993.
Merdžić ( Sefke) Mustafa, 1957. Konjević Polje. Komandir čete i predvodnik mnogih napada na okolna srpska sela.
Meholjić ( Huseina) Hakija, Srebrenica. Jedan od učesnika i predvodnika svih značajnijih akcija protiv srpskog stanovništva i srpskih sela na području više opština: Srebrenice, Bratunca, Skelana…
Povremeno pomoćnik ili zamenik komandanta Nasera Orića. Stalno zapovednik značajnije samostalne vojne formacije.
Organizator zasede u kojoj je 8. maja 1992. ubijen Goran Zekić, poslanik Srba u Skupstini tadašnje Republike Bosne i Hercegovine.
Organizovao napad, pljačku i spaljivanje srpskog sela Osredak 15. maja 1992. godine.
Istog dana organizovao zasedu na Crnom Vrhu u kojoj su ubijeni Krsto ( Radovana) Petrović (1938), Novak ( Vojislava) Djurić (1955), Vojislav ( Sime) Djuric (1930) i Radoje ( Cvijetina) Jeftić (1959).
Napad na selo Brežane 30. juna 1992. i ubistvo više meštana srpske nacionalnosti ( imena, str. 30.6.92.), pljačka i spaljivanje sela.
Napad na Kravicu 7.1.1993. i ubistvo više meštana ( imena str. 7.1.93.), pljačka i spaljivanje sela.
Orić ( Džemala) Naser, 1967. Potočari, Srebrenica. Komandant muslimanskih oružanih jedinica Srebrenice, a potom subregije, tj. združenih snaga Srebrenice, Konjević Polja, Pobudja, Cerske…
Organizator i predvodnik napada na mnoga srpska sela: Gniona, 6. maja 1992. i tom prilikom su ubijena dva lica srpske nacionalnosti ( imena, str. 6.5.92.), selo opljačkano i spaljeno; Cumovici, srpski zaselak, stanovništvo zatvoreno, maltretirano, ucenjivano i pretvoreno u taoce 9. maja 1992. Osredak, mesto potpuno opljačkano, a potom uništeno 14. maja 1992. stanovništvo izbeglo; Zalazje, Obadi, Spat i Gostilj, napad izvršen 8. juna 1992. i tom prilikom ubijeno više meštana ( imena, str. 8.6.92.), a sela opljačkana i spaljena; Zagoni, Kunjerac, Zalazje, Sase i Bjelovac, sela napadnuta 12. jula 1992. kada je ubijeno više desetina lica srpske nacionalnosti, branilaca sela i meštana ( imena, str. 12.7.92.), a kompletno područje opljačkano i spaljeno. Ubistvo više zarobljenika i ranjenih lica.
Podravanje i površinski kop rudnika boksita Bracan koji su napadnuti 24. septembra 1992. i tom prilikom ubijeno nekoliko desetina meštana, cuvara rudnika i branilaca sela ( imena, str. 24.9.92.). Masakriranje žrtava.
Pljačka, razaranje i spaljivanje sela i privrednih objekata.
Podrucje Kravice, koje sačinjava više srpskih sela i brojna manja naselja, napadnuto 7. januara 1993. i tada ubijeno nekoliko desetina lica srpske nacionalnosti ( imena, str. 7.1.93.), ceo kraj opljačkan i spaljen.
Skelane sa okolnim selima i zaseocima, napadnuti 16. januara 1993. i tom prilikom ubijeno više desetina lica srpske nacionalnosti ( imena, str. 16.1.93.), mnogi masakrirani, a imovina opljačkana i sela popaljena.
Tursunović Zulfo, Sućeska, Srebrenica. Jedan od komandanata muslimanskih bandi ovog kraja, ranije kriminalac koji je osudjivan u više navrata.
Osudjen za ubistvo.
Organizator i predvodnik mnogih napada na srpska sela.
Pored ostalih napao i spalio sela Osredak 14.5.1992., Zagone 5.7.1992. i Kravicu 7.1.1993. godine.
Zlostavljanje civila u zatvoru.
Mučio i zlostavljao Gagić Ljubicu koja je usled toga izvršila samoubistvo u zatvoru u Srebrenici.
Neposredno odgovoran za ubistvo oko 20 civila u navedenim selima.
Opljačkao imovinu: Nikolić Rajka iz Opravdića, Zekić Blagoja iz Viogora, Vasić Dušana i Jeremić Mare iz Osredka, Jovanović Drage iz Viogora, Dragićević Miloša, Petrović Mirka i Stevanovic Branka iz Orahovice.
Mujić Safet, Solocusa, Srebrenica. Zapovednik veće vojne jedinice sa kojom je učestvovao u više napada na srpska sela, ubijanju mestana, pljački i razaranju sela.
Jedan od trojice ubica srpskog poslanika Skupštine Bosne i Hercegovine Gorana Zekića 8.5.1992.
Rukovodilac više akcija na podrucju Zepe.
Mujcinović Sulejman Komandant Drugog odreda 114. istočnobosanske brigade muslimanske vojske, naredbodavac i organizator napada na srpska sela na teritoriji opstina Milići, Zvornik, Vlasenica, Bratunac, Srebrenica.
Muminovic ( Fahre) Velid, 1969. Konjević Polje, Bratunac. Komandir čete i predvodnik brojnih napada na srpska sela.
Muminovic ( Mumina) Mustafa, 1957. Konjević Polje, Bratunac. Komandir čete i predvodnik napada na okolna srpska sela.
Muminovic ( Sulje) Hamid, 1963. Urkovici, Bratunac. Komandir čete i predvodnik više napada na okolna srpska sela.
Muminović ( Avde) Hasib, 1968. Urkovići, Bratunac. Komandir čete i predvodnik napada na okolna sela.
Muminovič ( Sulje) Hasim, 1964. Urkovići, Bratunac. Komandir čete i predvodnik napada na okolna srpska sela.
Muminović ( Sahbaza) Šaban, Urkovici, Bratunac. Predvodio napad na selo Sadići 15.8.1992. i ubistvo: Vuković ( Radovana) Gojka (1930), Mišić ( Spasoja) Drage (1935), Mišić ( Jovana) Miće (1958), Mišić ( Drage) Milivoja (1965), Mišić ( Uroša) Tomislava (1964), Mišić Peje (1956) Mišić Jovanke (1920) i Lazarevic ( Dušana) Milana (1952). Pljačka i spaljivanje sela.
Mustafić Sadik, Potočari, Srebrenica. Pred rat se aktivno bavio ilegalnom nabavkom oružja.
Komandant jedne od većih vojnih formacija sa kojom je učestvovao u više napada na srpska sela opština Srebrenica i Bratunac, ubistvu meštana, pljacki i uništavanju sela.
Omerović ( Osmana) Adil, 1963. Vlasenica. Član ilegalne muslimanske organizacije Patriotska liga ( PL) u Vlasenici i od 9.8.1992. načelnik staba oružanih snaga opštine Vlasenica.
Ilegalna nabavka i raspodela oružja i organizovanje ilegalnih oružanih formacija na teritoriji opštine. ( Završio Pomorsku akademiju.)
Omerović ( Bajre) Safet — ”Miš”, Voljavica, Bratunac. Komanduje većom vojnom formacijom.
Rukovodio napadom na više sela skelanske opštine, uništavao sve što je srpsko.
Pored ostalih sela spalio Bjelovac 14.12.1992. i Jezero krajem istog meseca.
Osmanović Ibro “Bili”, Solocusa, Srebrenica. Komandir manje vojne jedinice u selu Likari i ucesnik u više napada na srpska sela Srebrenice i okolnih opstina.
Ističe se u zlostavljanju srpskih zatvorenika.
Osmanović ( Junuza) Meho, 1960. Magasići, Bratunac. Predvodio napad na srpski deo sela Magasići 20. jula 1992., i tom prilikom je ubijeno više civila ( imena, str. 20.7.92.) mahom žena (5), kuce opljačkane i popaljene.
Božici, napad 5. i 6. avgusta 1992. kada je ubijeno nekoliko civila ( spisak, str. 5.8.92.), a naselje opljačkano i uništeno.
Osmanovic ( Junuza) Šaban, 1956. Magasići, Bratunac. Vodja jedne od grupa koje su izvršile napad na selo Magasići 20. jula 1992. i ubistvo više civila ( imena, str. 20.7.92.), pljačka i spaljivanje sela.
Božići, napad na ovaj srpski zaselak 5. i 6. avgusta 1992. kada je, takodje, ubijeno nekoliko meštana ( spisak, str. 5.8.92.), a mesto opljačkano i spaljeno.
Ramić ( Salka) Ismet, 1949. Hranča, Bratunac. Jedan od predvodnika i učesnika u napadu na selo Hranču 25.7.1992. i ubistvo 6 civila iz ovog sela. Opljačkao imovinu: Mitrović Todora, Petrović Krstine, Lukić Miladina, svi iz Hranče.
Redžepagić ( Ahmeta) Zuhdija — ”Žućo”, Bratunac. Predvodnik i neposredni učesnik napada na Hranču 25.7.1992. i ubistvo 6 civila.
Salihović ( Avde) Besim, 1957. Biljača, Bratunac. Učestvovao u napadu na srpska sela Loznica, Bjelovac i Sikirić 14.12.1992. i masakru srpskih civila.
Napad na Loznicu 28.6.1992. i ubistvo 6 civila.
Zadužen za masakre i mučenje zarobljenika i uhvaćenih civila.
Salihović ( Avde) Hidan, 1968. Biljača, Bratunac. Poznat po zločinima nad Srbima, predvodnik napada na više srpskih sela. Mučio i ubio Dragićevic Milorada iz Lozničke Rijeke.
Predvodio napad na Bjelovac, Loznicu i Sikirić 14.12.1992. i ubistvo više civila srpske nacionalnosti.
Napad na Loznicu 28.6.1992. i ubistvo 6 civila.
Salihovic Huso, Mocevići, Srebrenica. Organizator napada na selo Oparci ( Brezovice) 1.6.1992.
Ubistvo više civila, a zaklao Petrović Dikosavu iz istog sela.
Pljačka i spaljivanje srpskih sela.
Salihović ( Smajkana) Šemsudin, 1964. Macesi, Vlasenica. Član štaba i zamenik komandanta Ceranskog odreda, muslimanske paravojne formacije na istom području.
Organizator napada na okolna srpska sela.
Jedan od organizatora i učesnika u zasedi i napadu na kolonu privrednih i civilnih vozila 27.5.1992. u Konjević Polju i ubistvu: Sušic ( Jovana) Novice (1962), Popović ( Nenada) Zorana (1959), Mijatović ( Milenije) Djordja (1950), Simić ( Novaka) Steve (1953) i Vujadinović ( Jove) Milomira (1960).
Predvodio Interventni vod iz Konjević Polja u napadu na selo Rogosija 26.9.1992. godine, učestvovao u ubistvu više lica srpske nacionalnosti, masakriranju žrtava, pljački i spaljivanju sela ( imena, str. 26.9.92.).
Napad na srpsko područje Kravice 7.1.1993. godine i ubistvo više desetina meštana, masakriranje žrtava, pljačka i spaljivanje sela ovog područja ( imena, str. 7.1.93.).
Sinanović ( Rahmana) Zihnija, Bjelovac, Bratunac. Ranije vojno lice, sada jedan od predvodnika muslimanskih bandi, aktivista SDA i učesnik u više napada i pokolja srpskog življa.
Pljačka imovine: Ilic Ivka, Cvijete, Ilije, Matić Slavke, Jovanović Božane, Filipović Slavoljuba i porodica Stojanovic i Rankić, svi iz Bjelovca.
Sinanović ( Rahmana) Resid, 1949. Pirici, Bratunac. Organizator i učesnik brojnih zaseda i napada na srpska sela: Biljaču 12. jula, Zalužje 8. avgusta, Sikirić, Bjelovac i Loznicu 14.12.1992.
Istog dana ubio Jovanović Miloša iz Loznice.
Pljačka imovine i spaljivanje navedenih sela.
Ranije nacelnik SUP-a opštine i istaknuti aktivista SDA.
Organizator ilegalne nabavke oružja.
Sirco Atif, Vlasenica. Pomoćnik komandanta za pozadinu oružanih snaga muslimana Vlasenice.
Sulejmanović ( Šabana) Mirsad, Skugrići, Vlasenica. Komandir Treće čete Prvog ceranskog odreda muslimanskih vojnih formacija i predvodnik jedinice u napadima na više srpskih sela, ubistvu meštana, pljački i spaljivanju sela.
Sulejmanović Nusret, Skelani. Jedan od komandira i predvodnika napada na Skelane i okolna srpska sela 16.1.1993. godine i ubistva više lica srpske nacionalnosti ( imena, str. 16.1.93.), pljacke, spaljivanja i razaranja ovih naselja.
Tupković ( Mehmeda) Omer, Srebrenica. Organizator formiranja paravojnih jedinica SDA ” Ljiljana” u ovom kraju.
Pljačka imovine Jovanović Momčila iz Srebrenice.
Ustić ( Eneza) Akif, 1948. Srebrenica. Jedan od komandanata većih vojnih formacija muslimanskih ekstremista.
Neposredno rukovodio napadima na većinu srpskih sela: Osredak 14.5.1992. i spaljivanje četiri lica srpske nacionalnosti, Oparke 1.6.1992. i ubistvo pet lica, Zalazje 12.7.1992. i spaljivanje više žrtava, Fakovice 5.10.1992.
Po izvesnim saznanjima zamenik komandanta Orić Nasera.
Neposredno mučio školskog druga Andrić Radosava.
Halilović ( Redže) Resad, Tegare, Bratunac. Ubistvo Radeta ( Vojislava) Jovanovica (1960) iz sela Tegare 20. juna 1992.
Ratkovići, napad na selo i ubistvo više lica srpske nacionalnosti 21. juna 1992. ( imena, str. 21.6.92.), pljačka i spaljivanje sela.
Brežane, napad na selo 30. juna 1992. i ubistvo više meštana ( imena, str. 30.6.92.), pljačka i spaljivanje sela.
Tegare, napad na selo 17. jula 1992. i ubistvo tri meštana ( imena, str. 17.7.92.), pljačka i spaljivanje srpskog dela sela.
Hodžić ( Avde) Ferid, 1959. Drum, Vlasenica. Komandant muslimanskih paravojnih formacija na području Cerske.
Naredbodavac za postavljanje zasede i napad na kolonu privrednih i civilnih vozila 27.5.1992. u Konjević Polju i ubistvo: Sučic ( Jovana) Novice (1962), Popovic ( Nenada) Zorana (1959), Mijatović ( Milenije) Djordja (1950), Simić ( Novaka) Steve (1953) i Vujadinović ( Jove) Milomira (1960).
Suština etičke i političke odgovornosti svakog pravoslavnog hrišćanina: “Ljubi neprijatelje svoje, satiri neprijatelje Otačastva i gnušaj se neprijatelja Božjih”
Mitropolit Filaret Moskovski